.....żeby się tak chciało..........

Baletnica

Olejny na płótnie, 115/75

pędzel, szpachelka

"Na tapczanie siedzi leń"........tak zaczyna się wierszyk Brzechwy.......i post Pat Loyal-http://dobregoodnia.blogspot.com/...........i właściwie mój dzisiejszy post mogę zacząć tym samym zwrotem. 

Ostatnio samopoczucie nie teges, bo ciągle coś tam w kościach łupie, czy w innym jakimś organie wewnętrznym(moim oczywiście)......a że ja z tych strachliwych(ślekka hipohondryczka, choć do lekarzy nie lecę), to sobie drugie tyle nerwami dokładałam i miałam gotowe wytłumaczenie dlaczego nic nie robiłam........wszak "źle się czuję", lepiej brzmi, niż "nie chce mi się", c'nie?.........hehe. Pogoda  też jakoś nie nastrajała do konstruktywnych działań wszelakich, chyba że wtulenie się pod kocyk z dobrą książką można określić jako konstruktywne działanie........no to ok, nastrajała. 

Wena prysnęła jakiś czas temu, jeśli się pokazała to tylko na chwilę i już jej nie było. Wykorzystywałam te krótkie momenty i coś tam, coś tam robiłam. Oooo, na przykład namalowałam pokazaną na wstępie baletnicę......choć tyle razy obiecywałam sobie, że temat baletnic mam za sobą, ale w myśl zasady "nigdy nie mów nigdy".....itd. itd.......

Ptasie piórko.

 Olejny na desce

Dostał mi się obrazek  liczącego pieniążki Żyda. Malutki, w brązowej ramce. Nie przepadam za tymi tematami, więc przemalowałam ramkę i zmieniłam temat..........na coś prostszego.....choć to dobrobytu nie wróży....no chyba że czegoś nie wiem...

Znalazł swoje miejsce pod ciągle zmieniającą się mini galeryjką.

Jakiś czas temu kupiłam okazyjnie włóczkę. Przez parę tygodni zdążyła nabrać mocy "prawnej", więc mogę wieczorami machać drutami i udawać, że robię sweterek.

Pewnie szybciej by praca szła, gdyby żadnej książki nie było pod ręką........hehe........ale kto powiedział, że trzeba tak a nie inaczej(pewnie poza mną, nikt). Podczas tego "leniwego" okresu, sporo książek  było "pod ręką"(pewnie ktoś podkładał specjalnie....). 

"Góra bezprawia"........Grishama. Lubię tego autora, ale tym razem czytałam z wielkim oporem, choć pozycja reklamowana jako jeden z najlepszych thrillerów. Zaletą książki jest waga poruszanych spraw i lekkość języka i chyba tyle.

Makrama. Technika wiązania sznureczków, jakiś czas temu bardzo modna, potem zapomniana, a teraz wraca do łask. Naoglądałam się tyle pięknych i wymyślnych wzorów, postanowiłam więc, że spróbuję i ja, może coś z tego wyjdzie. Niestety, kupiłam za gruby sznurek i generalnie okazało się, że ładną makramę, wcale nie jest tak łatwo "posupełkować". Nie poddaję się jeszcze. Dokupię cieńszy sznurek i będę nadal plątała. Dopiero jak druga nie wyjdzie, to sobie odpuszczę......choć powinno być do trzech razy sztuka, a nie do dwóch, nie?.

To co tu pokazałam to zbyt mało, żeby powiedzieć sobie, że jestem pracowita?.........no dobra, jeszcze doliczę zakupy, porządki, pranie, obiadki.......i spanie........no i ta dam!..........i może już się lepiej pożegnam, do następnego postu. Pozdrawiam wszystkich zaglądających tutaj bardzo gorąco i dziękuję za każdą miłą wizytę. Wanda